اخبار سبزوار پيام : فرهنگی و هنری

دکتر حسین سالار آملی عصر شنبه در یازدهمین همایش ملی ابوالفضل بیهقی در سبزوار طی ارتباط مجازی افزود: برگزاری این نوع همایش ها بستری برای افزایش همکاری های علمی بین المللی در حوزه تمدن زبان فارسی فراهم می کند.

وی ادامه داد: حفظ زبان فارسی به عنوان هویت در ایران اسلامی و حوزه تمدن زبان فارسی از مهمترین پارامترهایی است که جامعه علمی می تواند در حوزه همکاری های علمی بین المللی از آن بهره گیرد.

قائم مقام وزیر علوم، تحقیقات و فناوری گفت: بزرگداشت ابوالفضل بیهقی نه یک نشست کوتاه مدت بلکه بزرگداشت بزرگان در طول تاریخ است چرا که این نگاه باعث حفظ هویت جامعه می شود و این همان انتظاری است که از جامعه دانشگاهی می رود.

نماینده مردم سبزوار در مجلس شورای اسلامی نیز در این همایش گفت: ابوالفضل بیهقی بزرگ مردی است که در مقام دبیری در دربار غزنوی و تحت تاثیر استادش بونصر مشکان که او نیز از این سرزمین است از ساحت صداقت و آزادگی، حراست کرد و قلم به درم نفروخت.

دکتر بهروز محبی افزود: در شرح فرهیختگی ابوالفضل بیهقی باید گفت وی در قضاوت، قلم به کینه نیالود و به حق پدر نثر فارسی است و بسیاری از ادیبان و مورخان از روش وی تاثیر گرفتند.

دبیر همایش ملی بزرگداشت ابوالفضل بیهقی نیز گفت: یازدهمین همایش ملی بزرگداشت ابوالفضل بیهقی با حضور بیهقی پژوهانی از ایران، افغانستان، پاکستان و اقلیم کردستان عراق و با برگزاری ۱۰ نشست علمی، پژوهشی در طول ماه جاری برگزار می شود.

دکتر مهیار علوی مقدم افزود: رونمایی از مجموعه چکیده مقالات یازدهمین همایش ملی بزرگداشت بیهقی با عنوان "دیبای روشنایی" و تارنمای علمی، پژوهشی تاریخ بیهقی برخی از برنامه های این همایش ملی است.

شورای عالی انقلاب فرهنگی خرداد ماه امسال، روز اول آبان ماه را به عنوان روز ابوالفضل بیهقی، پدر نثر فارسی نامگذاری کرد. 

ابوالفضل بیهقی تاریخ‌نگار قرن پنجم هجری قمری و نگارنده کتاب تاریخ بیهقی از مورخان دوره غزنوی است که سال ۳۸۵ قمری در قریه حارث آباد بیهق (سبزوار) متولد شد.

وی بعد از کسب فضایل به دیوان رسایل محمودی راه یافت و در خدمت خواجه بونصر مشکان به کار پرداخت و در خدمت سلاطین غزنوی قرار گرفت.

بسیاری از مورخان بر این عقیده اند که تاریخ بیهقی، دورهٔ حکومت غزنویان را در بر می‌گیرد اما از متن کتاب مشخص می‌شود که بیهقی بازگویی وقایع را از سال ۴۰۹ آغاز کرده و تا کمی پیش از مرگش حدود سال ۴۷۰ ادامه داده است.

روایاتی مربوط به پیش از سال ۴۰۹ هم در این کتاب هست و حتی به برخی از اهم حوادث تاریخی پس از اسلام که در خراسان رخ داده نیز اشاره شده است ولی بیهقی این وقایع را بیشتر به نقل از دیگران آورده‌ است.

تاریخ بیهقی هرچند روایتی از حکومت غزنویان است اما بهتر از هر کتاب دیگری اشتباهات و اشکالات حکومت آنان را نشان می‌دهد، علاوه بر آن اطلاعات بسیار ارزشمندی در مورد چندوچون زندگی در آن روزگار و ارزش‌ها و اعتقادات آنان در اختیار می‌گذارد.

بیهقی در زمان عزالدوله عبدالرشید در سال ۴۴۰ قمری نیز چندی صاحب دیوان بود اما به تهمت حاسدان گرفتار، معزول و محبوس شد و بعد از رهایی از زندان باقی عمر خود را در انزوا به سر برد و در سال ۴۷۰ هجری قمری درگذشت.