اخبار سبزوار پيام : اجتماعی

شریعتی به آدم‌های مکتب پراگماتیسم بی علاقه بوده است

یك کارشناس ارشد جامعه شناسی گفت: از نظر شریعتی تنها با تجربه وجودی است كه می توان از خواب غفلت پراگماتیستی بیرون آمد و به آگاهی فراتری رسید.
به گزارش  ایسنا، علیرضا عزیزی با بیان این مطلب در نشست علمی "شریعتی و رمانتیزم" که روز گذشته بیست و هفتم خرداد ماه سالجاری در سازمان مرکزی جهاددانشگاهی خراسان رضوی برگزار شد، با اشاره به مکتب رومانتیسم، نمونه‌هایی از آثار دکترعلی شریعتی را در این مکتب مورد بحث و بررسی قرار داد و افزود: کتاب "هبوط" شریعتی به عنوان سرآغاز سرنوشت رومانتیك آدمی است و شریعتی در هبوط داستان كلاسیك آفرینش انسان را به شیوه خودش بازگو می كند.
وی در ادامه افزود: در این بازنویسی وی می كوشد آن چه درباره آفرینش انسان از منابع دینی رسیده است را در آمیزش با تخیل، احساس و فهم شخصی آن طور كه تنها شریعتی می فهمید بازگو كند. داستان هبوط از این قرار است كه ما انسان ها، همه انسان‏هایی كه در این جهان زندگی كردیم و هم اكنون زندگی می كنیم انگار زمانی دور در بهشت بوده‌ایم و به سبب خوردن میوه ممنوعه به این جهان تبعید شده‏ایم و حال همه عمر دلتنگ و بی قرار بازگشتیم و این دلتنگی و یاد «آنجا» ما را با «اینجا» و این جهان بیگانه كرده است، و رومانتیسم شریعتی از همین‏جا آغاز می‏گردد.
عزیزی از نظریه دلتنگی آدمی استفاده کرد و ادامه رومانتیسم گری شریعتی را اینگونه بیان کرد: در این جهان با دو نوع انسان روبرو هستیم؛ یكی انسانهایی كه زندگی در این جهان را می پذیرند و با همه وجود برای رشد و پیشرفت و خوشبختی در این جهان تلاش می كنند، و دوم آدمهایی كه یاد گذشته و یاد «آنجا» را همیشه در درون خود دارند، و به همین لحاظ نمی توانند با امكانات و لوازمی كه در این جهان برای آنها فراهم هست، سازگار شوند و مدام دلتنگی بازگشت به «آنجا» آزارشان می دهد.
این پژوهشگر با اشاره به انسان‌های معتقد به مکتب پراگماتیسم(نقطه مقابل مکتب رومانتیسم) بر بی علاقگی شریعتی به اینگونه آدم ها تاكید كرد و گفت: برای شریعتی رومانتیسم و تجربه های روحانی و ارتباط عمیق با هستی و در غم و اندوه «جایی دیگر» بودن بسی ارزشمندتر از پذیرفتن این جهان و همراهی با آن است. از نظر او پراگماتیست‌ها آدم‌های محدودی هستند كه خود را در دیوارهای این جهان محصور كرده اند و توانایی فراتر رفتن ندارند و متوجه نیستند كه همه چیز این نیست. از نظر شریعتی تنها با تجربه وجودی است كه می توان از خواب غفلت پراگماتیستی بیرون آمد و به آگاهی فراتری رسید.
وی در ادامه بحث شریعتی و رومانتیسم گفت: تجربه‌هایی نظیر «عشق و شكست» می توانند به ما برای فراتر از آنچه هست، به آنچه باید باشد كمك نمایند تا با جهانی وسیع تر ارتباط برقرار كرده و آدمهای «خوب» تری شویم.

---