یادواره ها بهانه یادآوری ها
به مناسبت یادواره شهدای ششتمد
بی شک اعتلای روزافزون ایران اسلامی و تحقق عدالت به عنوان اصلی ترین آرمان بشری مرهون رشادتها و جانفشانی مردان وزنانی است که از جنس آیینه بودند وهم زاد آب،آنان که بر اسب صدافت سوار بودند ونان قناعت می خوردند،همانها که جزبه لقای پروردگار خویش راضی نبودند وعطایی جز« عند ربهم یرزقون» خشنودشان نمی ساخت.
آری سخن از شهادت وشهید است واین روزها در تدارک آنیم که در ساحل عطش زده کویر و در ششتمد عزیز،یادواره ای به پاسداشت حماسه نام آوران عرصه ایثار و شهادت برگزار کنیم.
یادواره آنانی که بربال ملائک نشستند،قفس تیره خاک را گسستند و سر بر آستان جانان نهاده و تاهمیشه تاریخ زنده وجاوید شدند ومصداق عینی آیه شریفه 69 آل عمران قرار گرفتند که:«ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاءعند ربهم یرزقون»
وبه راستی کدامین جایگاه وسمت دنیوی امروزه ی خیل عظیم جاماندگان از قافله شهادت همسنگ با مقام رفیع «عند ربهم » شهداست؟ آنانکه نزد پروردگارشان روزی خورند ودرجوار حضرت دوست آرمیده اند. - امروزه یادواره شهدا بهانه ای است تا یادآورشویم پیمانی را که باشهدایمان بستیم که چون حسینی رفتند ما زینبی بمانیم وآیا ماندیم؟!
- یادواره شهدا یادآورمسولیتی است که بعد ازعروج عاشقانه شان در برابریادگارانشان داریم ووفای به عهدی است که بستیم وآیا نشکستیم؟!
- یادواره شهدا یادآورجهاد 8ساله ای است که با نفس داشتیم و قهقهه مستانه پیروزیمان طنین انداز خاک خون رنگ جنوب و غرب بود وآیا امروزنیزپیروز آن میدانیم؟!
به راستی که یادواره شهدا بهانه همه یادآوری هاست . بهانه ای است تا ملتمسانه وغریبانه،تنها وجامانده دست برآریم و آرام با شهدایمان نجوا کنیم که یادواره می گیریم تا یادمان کنیدو یادآوری کنیم که شفاعتمان کنید و گرنه خود می دانیم وواقفیم وبا رساترین صدافریاد برمی آوریم:
ای شهدای عزیز: ما به یادآوری شما محتاجیم نه شما به یادواره ما
به مناسبت یادواره شهدای ششتمد
بی شک اعتلای روزافزون ایران اسلامی و تحقق عدالت به عنوان اصلی ترین آرمان بشری مرهون رشادتها و جانفشانی مردان وزنانی است که از جنس آیینه بودند وهم زاد آب،آنان که بر اسب صدافت سوار بودند ونان قناعت می خوردند،همانها که جزبه لقای پروردگار خویش راضی نبودند وعطایی جز« عند ربهم یرزقون» خشنودشان نمی ساخت.
آری سخن از شهادت وشهید است واین روزها در تدارک آنیم که در ساحل عطش زده کویر و در ششتمد عزیز،یادواره ای به پاسداشت حماسه نام آوران عرصه ایثار و شهادت برگزار کنیم.
یادواره آنانی که بربال ملائک نشستند،قفس تیره خاک را گسستند و سر بر آستان جانان نهاده و تاهمیشه تاریخ زنده وجاوید شدند ومصداق عینی آیه شریفه 69 آل عمران قرار گرفتند که:«ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاءعند ربهم یرزقون»
وبه راستی کدامین جایگاه وسمت دنیوی امروزه ی خیل عظیم جاماندگان از قافله شهادت همسنگ با مقام رفیع «عند ربهم » شهداست؟ آنانکه نزد پروردگارشان روزی خورند ودرجوار حضرت دوست آرمیده اند. - امروزه یادواره شهدا بهانه ای است تا یادآورشویم پیمانی را که باشهدایمان بستیم که چون حسینی رفتند ما زینبی بمانیم وآیا ماندیم؟!
- یادواره شهدا یادآورمسولیتی است که بعد ازعروج عاشقانه شان در برابریادگارانشان داریم ووفای به عهدی است که بستیم وآیا نشکستیم؟!
- یادواره شهدا یادآورجهاد 8ساله ای است که با نفس داشتیم و قهقهه مستانه پیروزیمان طنین انداز خاک خون رنگ جنوب و غرب بود وآیا امروزنیزپیروز آن میدانیم؟!
به راستی که یادواره شهدا بهانه همه یادآوری هاست . بهانه ای است تا ملتمسانه وغریبانه،تنها وجامانده دست برآریم و آرام با شهدایمان نجوا کنیم که یادواره می گیریم تا یادمان کنیدو یادآوری کنیم که شفاعتمان کنید و گرنه خود می دانیم وواقفیم وبا رساترین صدافریاد برمی آوریم:
ای شهدای عزیز: ما به یادآوری شما محتاجیم نه شما به یادواره ما
