باز این چه شورش است كه در خلق عالم است
ماه محرم ، ماه پیروزی خون بر شمشیر و ماه سراسر حزن و اندوه، سالروز شهادت حضرت سید الشهدا (ع) و یاران فداكارش می باشد آنان كه با رشادتهای خود برای احیا و اعتلای ارزشهای اسلامی حماسه ای بزرگ و جاودانه آفریدند. محرم یادآور حماسه است و دلیرمردی، حماسه ای كه رشادت و مردانگی در دفاع از اسلام را معنای دوباره بخشید، معنایی به ژرفای مردانگی در مقابل نامردمی.
بار دیگر با آمدن محرم نگاه شیعیان و ارادتمندان اهل بیت (ع) را غم فرا گرفته و از غم شهادت سرور و سالار شهیدان جهان بغض سوزانی در گلویشان شكسته و عطر یاد و نام آن حضرت روح و جانشان را در بر گرفته است.
از مهر حسین (ع) در دلهای مسلمانان و شیعیان حرارتی بر پاست كه تا انتهای جهان سردشدنی نیست.
آری بار دیگر اردوی محرم در دلهای مسلمانان و شیعیان جهان خیمه عزا و ماتم بر پا كرده و دلهای آنان حرم و بارگاه عزای سید الشهدا (ع) و 72 آلاله نستوه و سروقامتان ارزش آفرین و بیداردل شده است.
پرسیدم ازحلال ماه، چرا قامتت خم است ؟ آهی كشید و گفت: كه ماه محرم است. گفتم: كه چیست محرم ؟ با ناله گفت: ماه عزای اشرف اولاد آدم است.
حضرت سید الشهدا (ع) با خون خود حماسه ای جاودان آفرید كه از دل آن شهدایی سر برآوردند كه با خون پاكشان همه خوبیها رنگ ابدی به خود گرفت.
خوبیهایی به وسعت رشادت، مردانگی و عشق به سعادت و كمال انسانها و آزادگان و بیداردلان جهان.
مهر حسین (ع) گرما می دهد و عشق مهدی (عج) تحرك می بخشد آری شهادت و انتظار واژه های بسیار با ارزشی هستند كه با عشق شیعیان به اهل بیت (ع) عجین شده اند.
كربلا حقیقتی است به وسعت تاریخ حقیقتی به گستره مردانگی و شهامت، حقیقتی كه با خون سید الشهدا (ع) و یاران فداكارش رنگ شهادت به خود گرفته است و از خود گذشتگی در راه اعتلای ارزشهای اسلامی است.
ارزشهایی كه نامردمان تاریخ قصد كم رنگ كردن و به انحراف كشاندنشان را دارند.
باز این چه شورش است كه در خلق عالم است، باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است.
محرم ماه بیدارگری و عزت آفرینی و سلحشوری برای اعتلای ارزشهای اسلامی است، ماه تجدید خاطره رشادتهای سرور و سالار شهیدان جهان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و اصحاب فداكارش است، آنان كه براستی مصداق بارز آگاهی، ایمان، شجاعت و فداكاری بودند.
هرسال با فرا رسیدن ایام محرم گرد حزن و اندوه فضای جامعه اسلامی را پر می كند، اندوه شهادت آن قافله سالاران عشق و مردانگی، آنان كه تا دنیا باقی است سر منشاء بیداری و ظلم ستیزی هستند.
آب می گوید حسین، بی تاب می گوید حسین، از سر شب تا سحر مهتاب می گوید حسین.
دیده می گوید حسین، نادیده می گوید حسین، هر كجا باشد دلی غمدیده می گوید حسین.
یار می گوید حسین ، دلدار می گوید حسین، روز و شب هر دیده بیدار می گوید حسین.
با آمدن ماه محرم بار دیگر خیمه های عزا و ماتم عزاداری حضرت سید الشهدا (ع) بر پا می شود و ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت (ع) لباسهای سیاه بر تن كرده و با برپایی مراسم سوگواری برگی دیگر بر دفتر ارادت خود به امام حسین (ع) و یارانشان را می افزایند.
آنان كه از كودكی عشق به سرور و سالار شهیدان جهان با وجودشان عجین شده است و از كودكی با عشق حضرت سید الشهدا (ع) بزرگ شده اند.
مرا با عشق عترت زاده مادر، مرا شیر محبت داده مادر
نباشد لنگ در محشر كمیتم، كه من از دوستان اهلبیتم
من غم مهر حسین با شیر از مادر گرفتم، روز اول كامدم دستور تا آخر گرفتم.
محرم یكی از ماههاي حرام است و علت نام گذاری این ماه به نام محرم الحرام آن است كه جنگ در آن تحریم شده و پیش از اسلام نیز عرب ، جنگ را در این ماه كنار مي گذاشت.
حضرت علی ابن موسی الرضا (ع) در باره ماه محرم فرمودند: در جاهلیت، حرمت این ماه نگاه داشته می شد و در آن نمی جنگیدند ولی در این ماه، خونهای ما را ریختند و حرمت ما را شكستند و فرزندان و زنان ما را اسیر كردند و خیمه ها را آتش زدند و غارت كردند و حرمت پیامبر را درباره ذریه اش رعایت نكردند.
حضرت امام رضا (ع) در روایت دیگری فرمودند: وقتي محرم فرا می رسید، پدرم خندان دیده نمي شد و حزن و اندوه ، تا پایان دهه اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصیبت و گریه ایشان بود.
روایت دیگری از حضرت ثامن الحجج (ع) نقل شده است كه فرمودند: كسي كه عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد، خداوند، قیامت را روز شادي و سرور او قرار خواهد داد. البته منظور، عزاداري با نیت پاك و خالص است.
صفا و مروه دیده ام، گرد حرم دویده ام، هیچ كجا برای من، كرب و بلا نمی شود
كسی كه گشت گرد تو ، گرد گنه نمی رود، پیرو خط كربلا، اهل خطا نمی شود
ای بدن تو غرق خون، وی سر و رویت لاله گون، باچه خضاب كرده ای، خون كه حنا نمی شود. ایرنا
